Als kind zag ik al de schoonheid van de polders en specifiek de schoonheid van de Oostpolder. Het licht is er anders zag ik later. En nu we er wonen kan ik daar dagelijks van genieten. De zonsondergangen zijn prachtig en vervelen nooit. De Anna Paulowna-polder bestaat sinds 1850 en kent geen rijke traditie in klederdracht. Wat nu als er op dit moment met dat thema wordt gekeken naar de Kimono.
Als grafisch kunstenaar is typografie een belangrijk onderdeel van haar vrije werk. Ook het monoprinten op papier komt vaker terug als techniek in het werk van Tine. Voor het Kimono project combineerde ze beide technieken. Waarbij de gedichten en teksten staan voor het golven van de zee en de monoprint op de kimono als organisch water en lucht geven de vlakverdelingen in potlood en watervaste viltstift de verkaveling en de gecultiveerde landbouw de menselijke laag aan. Ook de zwart witte grafische lijnen aan de binnenkant staan voor het bewerken van het land. In de kimono zijn de verschillende stadia in tijd zichtbaar van inpoldering tot bewerkingen van het land. Maar ook de verschillende seizoenen en bewerkingen van het land.